ฤทธิ์รักครุฑา

“กลับมาหาพี่ได้แล้วหนาเจ้านาคาน้อย”เสียงทุ้มฟังดูนุ่มนวลเอ่ยกระซิบข้างหู ทำให้นารา เด็กหนุ่มปี2คณะศิลปกรรม สะดุ้งตื่นจากพวัง ก่อนหน้านี้เขาจำได้ว่ากำลังวาดงานส่งอาจารย์จนดึกดื่น ทำให้เขาเผลอฟุบหลับไป แต่เมื่อตื่นขึ้นมากลับพบว่าตัวเองนั่งพิงโขดหินใหญ่ใกล้แม่น้ำใสสะอาดที่ในกรุงเทพไม่มีอย่างแน่นอน รอบข้างเป็นป่าไพรเขียวชอุ่ม ที่มีหิ่งห้อยบินระยิบระยับทั่วผืนป่า นาราลุกขึ้นยืนและเดินสำรวจไปรอบๆบริเวณนั้น ก่อนจะพบขนนกสีทองที่ตกอยู่ริมแม่น้ำ นาราจึงเดินเข้าไปหมายจะหยิบ แต่ไม่ทันระวังทำให้เขาสะดุดก้อนหินก้อนเล็กๆแถวแม่น้ำ

“อ๊ะ”นาราหลับตาด้วยความตกใจ ยังไม่ทันจะตกลงไปก็มีมือหนึ่งเข้ามาดึงแขนเขาไว้ไม่ให้ตกไปในแม่น้ำนั้น ทำให้ใบหน้าของนาราเเนบชิดกับแผ่นอกแกร่งของใครคนหนึ่งที่ช่วยเขาไว้

“พี่คิดถึงน้องเหลือเกิน”น้ำเสียงอ่อนโยนเดียวกับเจ้าของเสียงกระซิบก่อนหน้านี้ ทำให้นาราค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงนุ่มทุ้ม

ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ

เสียงนาฬิกาปลุกที่เขาตั้งไว้กลับดังขึ้นเสียก่อน

“ฝันหรอเนี่ย”นาราพูดกับตัวเองก่อนที่จะสังเกตุว่าในมือของเขากำขนนกสีทองแบบเดียวกับในความฝัน

“มาได้ไง”นาราพิจารณาขนนกในมืออีกครั้ง เมื่อลองสัมผัสพบว่าขนทุกเส้นเป็นทองทั้งหมด เมื่อเห็นดังนั้นเขาก็ตาวาวก่อนจะรีบวิ่งลงไปหาแม่ที่อยู่ในห้องครัวชั้นล่างของบ้าน

“แม่ครับ! นาราเจอนี่!” นารายื่นมือที่มีขนนกให้เเม่ดู

“หืม อะไรของเรา เอาขนนกมาให้แม่ดูทำไม”

“แม่ครับ นี่มันขนนกสีทอ- เอ๊ะ”ขนนกสีทองประกายแวววาวกลายเป็นขนนกธรรมดาไปได้ยังไง

“เมื่อกี้มันยังเป็นสีทองอยู่เลย”นาราพูดอย่างเสียดาย

“ลูกคงนอนไม่พอแน่เลยนารา แม่บอกแล้วอย่าโหมงานหนักมาก นอนพักผ่อนบ้าง”คุณแม่พูดด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ

“ครับ ก็เมื่อกี้มันเป็นสีทองจริงๆนี่”นาราเบะปากอย่างน่ารัก ก่อนจะเดินขึ้นห้องไป

  เมื่อถึงห้อง นาราก็เดินมาดูงานที่ทำเกือบทั้งวันแต่กลับพบว่าในกระดาษนั้นเป็นรูปวาดใบหน้าของชายหนุ่มผู้หนึ่ง หน้าตาหล่อเหลา ซึ่งเขานึกอย่างไรก็นึกไม่ออกว่าวาดรูปนี้ตอนไหน เขามั่นใจว่าไม่เคยเจอผู้ชายคนนี้แน่ๆ ที่ยิ่งไปกว่านั้นงานของเขาทุกแผ่นกลายเป็นใบหน้าของชายลึบลับผู้นี้ไปจนหมด!

ฝากคอมเม้นติชมเป็นกำลังใจให้ด้วยน้า❤️